کد مطلب:313713 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:169
قدر آقای خود حضرت ابوالفضل را بدانید که خیلی کارها از دستش برمی آید!
آقای علی میرخلف زاده در كتاب كرامات الحسینیة (ص 118 - 117) آورده است:
1. مداح اهل بیت علیهم السلام آقای میرمحمدی برایم نقل فرمود:
چند روز قبل، یك نفر یهودی در اصفهان كه یك كیسه ی نقره از قبیل گلدان و سایر چیزهای نقره ی قدیمی و پرارزش داشته وارد اتوبوس خط واحد می گردد و روی یكی از صندلی ها می نشیند و كیسه را هم كنار پایش می گذارد و چون راه مقداری طولانی بوده او را مقداری خواب می رباید.
وقتی چشم باز می كند، مشاهده می كند كه كیسه اش نیست. بر سر زنان، پیاده می شود و در راه به آقا قمر بنی هاشم علیه السلام توسل پیدا می كند و یك گوساله نذر می نماید:
[ صفحه 556]
«ای قمر بنی هاشم، من نمی دانم تو كی هستی، اما همین را می دانم كه این شیعه ها به تو توسل می كنند و تو حوائج آنها را می دهی، حالا از تو می خواهم كه مال و داراییم را به من برگردانی و من هم همین الآن یك گوساله نذر تو می كنم».
می گفت آمد درب مغازه ی قصابی، و پول یك گوساله را به او داد و گفت: این گوساله را ذبح كن و به فقرا و مستمندان و مستضعفان بده و بگو نذر ابوالفضل علیه السلام است.
یهودی مزبور می گوید: فردای آن روز آمدم درب مغازه؛ نشسته بودم و در فكر بودم، یك وقت دیدم یك نفر وارد شد و دو گلدان نقره دستش است و می گوید: آقا اینها را می خری؟
نگاه كردم، دیدم گلدان های نقره ی خودم است. گفتم: اینها خوب نقره هایی است و قیمتش خیلی است، من می خواهم اگر باز هم داری با قیمت خوب از شما بخرم.
گفت: بله دارم، اما در منزل است. گفتم: خوب، نمی خواهد بیاوری، می ترسم برایت اسباب زحمت شود و دكاندارهای دیگر بفهمند و تو را اذیت كنند، تو آدرس منزل را بده من خودم با شاگردم می آیم. آدرس را به من داد و رفت. من هم رفتم كلانتری، یك پلیس مخفی را كه از رفقا بود دیدم و جریان را به وی گفتم و او را با خود به سر قرار و آدرس بردم.
درب را زدم، آمد درب را باز نمود و ما را به زیر زمین منزلش برد. دیدم همان كیسه ی خودم است.
به پلیس گفتم: همان كیسه ی خودم است و او نیز اسلحه اش را درآورد و او را دستگیر كرد و به كلانتری برد.
من هم كیسه ی نقره ام را برداشتم و به مغازه بردم.. ای مسلمان ها و ای شیعه ها، قدر آقای خود حضرت ابوالفضل علیه السلام را داشته باشید كه این آقا خیلی كارها از دستشان برمی آید!
1. مداح اهل بیت علیهم السلام آقای میرمحمدی برایم نقل فرمود:
چند روز قبل، یك نفر یهودی در اصفهان كه یك كیسه ی نقره از قبیل گلدان و سایر چیزهای نقره ی قدیمی و پرارزش داشته وارد اتوبوس خط واحد می گردد و روی یكی از صندلی ها می نشیند و كیسه را هم كنار پایش می گذارد و چون راه مقداری طولانی بوده او را مقداری خواب می رباید.
وقتی چشم باز می كند، مشاهده می كند كه كیسه اش نیست. بر سر زنان، پیاده می شود و در راه به آقا قمر بنی هاشم علیه السلام توسل پیدا می كند و یك گوساله نذر می نماید:
[ صفحه 556]
«ای قمر بنی هاشم، من نمی دانم تو كی هستی، اما همین را می دانم كه این شیعه ها به تو توسل می كنند و تو حوائج آنها را می دهی، حالا از تو می خواهم كه مال و داراییم را به من برگردانی و من هم همین الآن یك گوساله نذر تو می كنم».
می گفت آمد درب مغازه ی قصابی، و پول یك گوساله را به او داد و گفت: این گوساله را ذبح كن و به فقرا و مستمندان و مستضعفان بده و بگو نذر ابوالفضل علیه السلام است.
یهودی مزبور می گوید: فردای آن روز آمدم درب مغازه؛ نشسته بودم و در فكر بودم، یك وقت دیدم یك نفر وارد شد و دو گلدان نقره دستش است و می گوید: آقا اینها را می خری؟
نگاه كردم، دیدم گلدان های نقره ی خودم است. گفتم: اینها خوب نقره هایی است و قیمتش خیلی است، من می خواهم اگر باز هم داری با قیمت خوب از شما بخرم.
گفت: بله دارم، اما در منزل است. گفتم: خوب، نمی خواهد بیاوری، می ترسم برایت اسباب زحمت شود و دكاندارهای دیگر بفهمند و تو را اذیت كنند، تو آدرس منزل را بده من خودم با شاگردم می آیم. آدرس را به من داد و رفت. من هم رفتم كلانتری، یك پلیس مخفی را كه از رفقا بود دیدم و جریان را به وی گفتم و او را با خود به سر قرار و آدرس بردم.
درب را زدم، آمد درب را باز نمود و ما را به زیر زمین منزلش برد. دیدم همان كیسه ی خودم است.
به پلیس گفتم: همان كیسه ی خودم است و او نیز اسلحه اش را درآورد و او را دستگیر كرد و به كلانتری برد.
من هم كیسه ی نقره ام را برداشتم و به مغازه بردم.. ای مسلمان ها و ای شیعه ها، قدر آقای خود حضرت ابوالفضل علیه السلام را داشته باشید كه این آقا خیلی كارها از دستشان برمی آید!